Grenstrouble

In de bus vanuit Kuala Lumpur lekker een beetje geslapen en naar buiten gekeken. Bij de grens van Singapore moet je eerst allemaal de bus uit en lopend langs de Maleisische balies met je paspoort om het land uit te mogen. Ik ben hier een stelletje gevolgd dat bij ons in de bus zat, leek me wel makkelijk. Daarna doorzeulen met m'n tas. Als rugzak is mijn tas prima te tillen, maar om de controle over de inhoud van mn tas te hebben, had ik mijn hoes er helemaal omheen zitten en werd het ineens een groot, lomp ding. Daarna de trap af en kwam ik aan op een grote bussenparkeerplaats. Ow.. Hoe zag mijn bus er ook alweer uit? Gelukkig stond hij vrij dichtbij de trap en hoefde ik niet veel rond te vragen. Allemaal de bus weer in en op naar de Singaporeaanse immigratie. Hier had ik uiteraard de verkeerde rij gekozen, duurde superlang voor ik aan de beurt was en ik begon bang te worden dat mijn bus straks al weg zou zijn, want ik heb mijn chauffeur nooit zien controleren of iedereen er was. Eindelijk aan de beurt, wat controle vragen beantwoord (geboortedatum, geboorteplaats enz.) geloofde het toonbankmannetje niet dat ik dezelfde persoon was als op de foto! Euuh.. ja.. nou.. dat ben ik toch echt wel hoor! En gast, doe niet zo moeilijk, ik blijf hier maar een paar dagen, daarna heb je geen last meer van me! Ik mocht even naast hem plaats nemen achter zijn balie totdat er iemand zou komen voor een extra controle. Die man ging mee in de twijfel van het bozebaliemeneertje en dus zou de politie mij op komen halen en meenemen. Oke.. En dan? Willen jullie mijn moeder bellen om te horen dat ik het echt wel ben? Hoe kan ik eigenlijk bewijzen dat ik mezelf ben? Lichte paniek over de bus die in mijn gedachten alweer zonder mij vertrokken was. En dan? Hoe kom ik dan op het goede busstation aan?

De politie arriveerde en nam me mee in de lift naar de 6e verdieping met nog een aantal andere illegalen die net als ik met een vals paspoort het land in probeerden te komen om te profiteren van hun strenge wetgeving waaronder een verbod op kauwgom kauwen/ importeren. (Wat ik uit protest lekker beide gedaan heb!) Boven aangekomen werd mij verzocht in een kamertje plaats te nemen. De andere mensen die hier zaten zagen er allemaal vrij verdacht en gemeen uit. Zie ik er ook zo uit? Ben ik geen onschuldig blond poppetje meer? Gelukkig zag de vrouw achter deze balie ook wel dat ik hier niet thuishoorde, dus werd ik als eerste geholpen. Ze heeft 10 minuten in een computersysteem zitten klikken en tegelijk zijdelingse blikken op mijn paspoort en op mij geworpen. (Ik zat alleen maar te bedenken hoe ik terug zou moeten kijken naar haar. Brede glimlach? Beetje arrogant omdat ik het niet verdien zo behandeld te worden? Maar besloot voor m'n lelijke schaapachtige lachje te gaan om maar zoveel mogelijk op mijn paspoortfoto te lijken.) De vrouw gaf me mijn paspoort terug en gaf me een bemoedigend lachje. Yes! Ik mocht het land in! Ik werd weer begeleid in de lift en beneden aangekomen moest ik nog door de tassencontrole. Hier had nog vanalles fout kunnen gaan (als ze bijvoorbeeld mijn halfvolle pakje kauwgom hadden ontdekt, oei!) maar ik mocht gewoon zonder problemen doorlopen. Fijn! Zelfs mijn bus stond nog gewoon op me te wachten!

Issie en Marlijnski!!

Ons crappy hostel in 1 keer gevonden, waar ik achteraf niks van snap. Binnengekomen gevraagd of dit het hostel was (ze hadden geen naambordje hangen of iets ter bevestiging dat dit een hostel was, laat staan het goede hostel) Maar terwijl ik met de vrouw prbeer te praten, zie ik Iris op me afstormen en heb ik 5 minuten niet kunnen ademen door haar stevige knuffel! Voelde super goed, zoiets vertrouwds! Gelijk meegenomen naar onze kamer, waar ik Marlijn ook weer zag! Gezellig in Little India gegeten en lekker bijgekletst en gelachen.
De volgende dag wilden we naar Holland Village, maar dit viel ons zwaar tegen (hoorde achteraf dat het hier 's avonds wel gezellig druk en levendig is!) Maar wij zijn niet verder gekomen dan een foto van een getekende molen en straatnaambordjes als Holland Avenue, Holland Road en Holland Street. Zo origineel! De rest van de dag nog lekker rondgelopen en ook in Singapore weer een nieuw Chinatown ontdekt.

Marina Bay rooftop bar

Iris en Marlijn hadden over een bar gehoord op het dak van een heel hoog gebouw aan het water, maar dat het wel geld kost om naar boven te gaan en de drankjes superduur zijn. We besloten het risico te nemen en gewoon proberen binnen te komen en anders gewoon wat anders te vinden. Het was woensdag, dus ladiesnight in Singapore! Dit betekent gratis entree en een welkomstdrankje voor alle dames. Dit konden we goed gebruiken, omdat we maar 30 Singapore dollar bij ons hadden met z'n 3en.

Wij op naar de Marina Bay rooftop bar! Tijdens het lange stuk lopen door de chique gebouwen, liepen we tussen de mannen in maatpakken en vrouwen in de chiqueste galajurken. Wij hadden voor de verandering wel wat make-up op en onze chiqueste backpack-kleding aan, maar het was nog steeds backpack-kleding. Rondkijkend snapte ik niet waarom ik mijn hakken niet mee had genomen maar hier nu op mijn praktische (want flesopener in de zool) Reefslippers rond stampte.

Eerst de verkeerde lift genomen naar de 57e verdieping; hier mochten we alleen komen als hotelgasten. De portier vertelde dat we beneden bij een balie een kaartje konden kopen om bij toren 3 omhoog te gaan naar de bar. Bang om de taxi op de terugweg niet meer te kunnen betalen en uit Hollandse gierigheid zijn we langs de balie gesneakt en hebben we gewacht op een groepje uitgelaten chinezen die boven feest gingen vieren en wel hun liftpasje bij zich hadden. De portier boven hebben we kunnen laten geloven dat we genoeg drankjes zouden bestellen in de dure bar om ons door te laten. En.. we stonden op het dak! Even van het uitzicht genoten en gekeken of we de bar binnen konden komen. Ik dacht door te bluffen en gewoon langs de kassa door het hoge fluwelen gordijn naar binnen te lopen. Hand op mijn arm. (shit!) Om me te vertellen dat we een gratis welkomstdrankje kregen en we het bonnetje daarvoor bij de kassa konden halen (yes!!) We waren gratis binnen en konden een gratis wijntje halen.. Ideaal!

We hadden al snel door dat onze 30 dollar misschien nieteens genoeg zou zijn voor 1 wijntje, dus bedachten we onze strategie. Ik had al snel een groepje rijkuitziende zakenmannen ontdekt waar we vast onderhoudende conversaties mee zouden kunnen voeren en zo heel subtiel en uiterst charmant de ons aangeboden wijntjes niet zouden kunnen weigeren. Dit verliep iets anders. Op ons oorlogspad verloor ik wat wijn over een chique Armani blouse ofzo, waardoor we de conversaties voerden met wat Italiaanse zakenmannen die in Singapore woonden. Geen schuldgevoel overigens, want volgens mij werd gewoon de zakelijke creditcard op het leren boekje bij de rekening gelegd. 2 witten wijn en 2 whiskey; 120 dollar. Nee, onze 30 dollar waren zeker niet genoeg geweest! Verder gewoon een erg gezellige avond gehad en daarna veilig met de taxi thuisgebracht.

Melaka

De volgende dag hebben we wat ontbeten en zijn we met de bus naar Melaka gegaan, een plaatsje in het zuidwesten van Maleisië, met veel Nederlandse invloeden uit de VOC tijd. Iris en Marlijn hadden tijdens hun trip de tip gekregen om bij Ringo's Foyer te slapen. Hier kwamen we binnen, werden hartelijk begroet en gelijk aan iedereen voorgesteld, leuk! We kregen een kamer waar wee met z'n 3en konden slapen en we hadden airco! Na onze tassen gedropt te hebben, werden we gelijk meegenomen op een fietstocht door de stad om erg goedkoop bij wat voedselstalletjes te eten. Het eten was prima en was de lekkerste pineapple juice so far!
De rest van onze dagen in Melaka hebben we lekker gechilld, wat rondgelopen, verse fruitsapjes gedronken, op het dak in de zon gelegen, gezellig met zijn 3en geweest, maar ook veel andere leuke mensen ontmoet! Zo was er E-1, een jongen uit Tioman waar ik misschien ook nog heen wilde, Joe aka Jack Sparrow (echt sprekend!) die samen met zijn python Rufus reisde, Andy die ook op Tioman woonde en ons over probeerde te halen daar ook heen te gaan en San Yin, een jongen uit Amsterdam die ons bij Joe (niet die van de slang) bracht, die prachtige Jazz voor ons speelde in zijn barretje. We hebben bier gedronken in de reggaebar met de locals en de kunstenaars die zijn blijven hangen in Melaka.

Op onze laatste dag in Melaka was Iris jarig! Marlijn en ik hadden al veel stiekeme momentjes gehad om een verrassingsdag voor te bereiden en hebben alles kunnen regelen wat we wilden! 's Ochtends vroeg hebben we Iris verrast met een stuk chocolade-banaantaart, terwijl we zingend binnen kwamen lopen met onze feesthoedjes en maskertjes op! Daarna de stad in gegaan voor een lekker vers fruitsapje en met het excuus dat we geld moesten pinnen helemaal naar de andere kant van de stad gelopen en daar lekker sushi gegeten! Daar in de buurt zou ook het zwembad zijn, wat ons wel lekker leek even te dobberen. Het was heerlijk verfrissend en fijn om even wat conditie te kunnen doen zonder je gelijk kapot te zweten. Ook gelijk m'n GoPro onder water getest, werkte prima! Leuk contact met een groepje dove toeristen gehad, waarvan er 1 ook een GoPro had, schept toch een band haha! Na het zwemmen was het alweer tijd voor Iris' grote cadeau; een massage! We zaten al 3 dagen te zwijmelen over welke we wilden, dus het was ook niet moeilijk geweest welke Iris wilde; 40 min voeten en 20 min rug. Marlijn en ik gingen voor de 60 min bodymassage (zonder happy end ;) )

B-day girl

Teruggekomen in het hostel had Iris afgesproken om met Merel te skypen, wat ons ideaal uitkwam, zo konden we het dakterras klaar gaan maken voor de surprise-BBQ! We hadden overal ballonnen op gehangen, toen de eigenaar van het hostel kwam met de mededeling dat het waarschijnlijk hard zou gaan regenen en we dus iets anders moesten verzinnen. Pff.. We hadden nieteens een plan B! Na een half uurtje kwam hij erachter dat de buien aan ons voorbij zouden gaan en kon het feestje alsnog gewoon doorgaan! We hadden de afgelopen dagen allemaal gasten van het hostel uitgenodigd en het was een supergezellige avond met veel eten, drank, vuur en later zelfs live muziek. Samen met Marlijn ons over laten halen om ook met de vuurballen aan kettingen te spelen, we hadden genoeg rum op, dus geen probleem! (Zie de foto's voor bewijs ;) )

Glimlach: Schapenlach bij de paspoortcontrole, glimlach toen mijn bus er nog stond, niet-van-mijn-gezicht-af-te-slaan-lach toen Issie me weer knuffelde en een over-de-grond-rol-lach toen we zonder grote probelen de rooftopbar bereikten!

Leuke mensen ontmoet: weer een paar erbij!

Bijna dood ervaring: Geen, al was het vuur vrij spannend, maar supertrots dat we het gewoon gedaan hebben!

Ik loop alweer een tijdje achter met typen, maar alles gaat nog goed :) Liefs!!