Reis (boooooring)

Er stond me een lange reis te wachten de komende 2 dagen! Om 6.30 uur zou de boot naar het vaste land gaan, maar deze ging ook wel eens een half uurtje eerder werd mij verteld, net wanneer de schipper wakker was. Dus zat ik iets voor 6 uur al te wachten op de pier. Ik wilde eigenlijk al een dag eerder naar Kuala Lumpur gaan om daar nog wat te slapen voor mijn vlucht naar Laos, maar die (ochtend)boot had ik door een feestje de vorige avond al gemist.
Maar nu was ik op tijd! Uiteraard kwam de boot pas rond 7 uur en bij het volgende aanlegpunt wachtte hij om een voor mij onduidelijke reden ook nog een half uur. Na 3 uur varen eindelijk weer in de haven van Medan aangekomen. Daar een buskaartje gekocht en de 2 uur die ik moest wachten voor de bus heb ik doorgebracht met 3 Nederlanders en een Amerikaans meisje dat in Vietnam woont, maar een korte vakantie had. Gezellig rondgelopen en daarna tijdens de 6 uur durende busreis lekker muziek geluisterd, gelezen en geslapen. Aangekomen in Kuala Lumpur was het nog wat vroeg om al naar het vliegveld te gaan, aangezien ik pas over 12 uur hoefde te vliegen. Even getwijfeld tussen nog een paar uurtjes slaap pakken in een hostel en dan de volgende ochtend heel vroeg een dure taxi nemen, of 's avonds met de goedkope bus naar het vliegveld en daar op een bankje slapen. Brittany, het Amerikaanse meisje wilde uit geldbesparing gelijk naar het vliegveld en ik besloot met haar mee te gaan. Dit was ook wel handig i.v.m. de bagage, zodat de ander bij de tassen kon blijven als je naar de wc moest ofzo. Uiteindelijk echt nog wel lekker geslapen op de harde en koude vloer, met een kleine schok toen ik wakker werd; het hele vliegveld was ineens afgeladen met mensen! Op nog geen 20 cm naast me stonden hele families met karretjes vol bagage! Had niet gedacht dat ik zo vast zou slapen. Had mn handbagagetas net waardevolle spullen wel helemaal aan mezelf vastgeketend met mijn hoofd op de ritssluiting, dus ik denk wel dat ik wakker geworden was als ze die open hadden geprobeerd te maken. Inchecken en vlucht gingen verder prima.. Laos here I come!

Grenstroubles.. Again!

Aangekomen op het vliegveld van Laos bleek dat ik een visum moest kopen om het land in te komen. Wist ik niet! (Eigen verantwoordelijkheid hoor, ik had me helemaal niet ingelezen in Laos, geen idee waar ik terecht zou komen) In Maleisië wilden ze m'n 100 euro aan Maleisische Ringgit niet inwisselen voor Laosiaans geld. Het meisje achter de balie raadde me aan te wisselen voor Amerikaanse Dollar, maar aangezien ik niet van plan was naar Amerika te gaan, leek me dit een truc om me 2x wisselkoersverschil te laten betalen. Uiteindelijk alvast gewisseld voor Indonesische Roepie. Maar dit waren dus geen Ameriaanse Dollar waarmee ze me verzochten te betalen. Euro's en extra creditcard zaten in mn grote rugzak, maar daar kon ik pas bij nadat ik het land in was met een geldig visum. Natuurlijk had ik ook de vereiste pasfoto niet, dus ging weer lekker! Gelukkig zijn er dan altijd de grondstewardessen nog die me meenamen naar een geldwisselkantoortje. Ook daar wilden ze m'n miljoen Roepie niet, kon ik niet pinnen, maar kon ik wel met mijn creditcard (die ik eigenlijk alleen voor noodsituaties wilde bewaren) Amerikaanse Dollar opnemen. Uiteraard niet de benodigde 36, maar vanaf 50 USD. Een andere optie had ik niet echt, maar ik kwam met het briljante idee (al zeg ik het zelf) te vragen of ze hier voor mij ook eventjes mijn pasfoort pasfoto konden scannen en printen. Of ik er eng, boos, verdrietig of wanhopig uit zag weet ik niet, maar dat wilde hij wel voor me doen. Ha! Oplossingen zijn er altijd! Ideaal trouwens dat ik de laatste was, zo hoefde ik niet in de rij te staan bij de enige visumbalie, de paspoortcontrole, hoefde ik niet naar m'n tas te zoeken, want er stond er immers nog maar 1 en kon ik in de aankomsthal gelijk aanhaken bij 4 jongens die al een taxi hadden geregeld (en betaald!) en op voorwaarde dat ik hun biertje aannam mee naar Vang Vieng mocht. Dit was nog niet Luang Prabang waar ik San Yin weer zou zien, maar lag halverwege. Scheelde (voorlopig) weer even 6 uur reizen. De taxirit duurde iets van 4-5 uur, maar leek zo voorbij door de prachtige omgeving waar we doorheen reden en de leuke gesprekken die we hadden.

Vang Vieng (Cherso in het kwadraat)

Een van de jongens uit de taxi was van plan iets van 6 maanden daar te blijven wonen en was er al vaker geweest en raadde me aan in hetzelfde hostel als zij te slapen; goedkoop, centraler dan centraal en schoon. Niks gelogen, ik kreeg een eigen kamer met 5 persoonsbed, eigen warme douche en tv voor 5000 Laos Dollar. Dit was 1 van de duurste kamers die ze hadden en zoals ik al zei; ik ha me helemaal niet ingelezen, dus geen idee hoeveel dit in euro's was. Bij het voelen van de zachtheid van mn bed gelijk akkoord gegaan en evven rondgevraagd wat de koers ongeveer was. 3 nullen weghalen. Dan hou ik 5 over. Zeker weten dat ik geen 2 nullen weg moet halen? Scheelt namelijk nogal; 5 of 50 euro voor een kamer. Uiteindelijk Wifi geregeld en inderdaad; 3 nullen weghalen! 5 euro voor m'n super kamer, jee! Daarna m'n boek gepakt die ik op het vliegveld van Maleisië gekocht had en bij een chique restaurantje aan de rivier een stokbroodje met allemaal lekkere en gezonde dingen erop gegeten (heerlijk zo'n oud-Franse kolonie!) voor 1 euro en lekkere verse sapjes erbij gedronken. Snapte echt niet waarom ik soms zulke negatieve verhalen over deze plaats ha gehoord, het was echt supermooi! In het zonnetje, aan de rivier waar heel af en toe eens wat mensen voorbij dreven in een band of in een kano met super mooie bergen op de achtergrond en met heerlijk en goedkoop eten en drinken, liggend op kussens m'n boekje lezen. Beter kon m'n leven op dat moment echt eventjes niet zijn! 's Avonds in een ander restaurantje erg lekker gegeten en dankzij de gratis wifi in elk hostel en restaurantje heerlijk lang kunnen skypen met lieve mensen! Toen ik rond 20 uur de straat weer opkwam was alles totaal veranderd. Overal dronken, gewonde en schreeuwende mensen. Even uit nieuwsgierigheid wat gekletst (vooral gezwam aangehoord) en in het begin kon ik echt nog wel lachen om al deze malloten, maar er waren er veel ook echt de weg helemaal kwijt door de combinatie van allemaal 'geneeskrachtige' kruiden en paddestoelen en heel veel alcohol. Ik kwam ook 2 jongens uit de taxi weer tegen, de andere 2 waren al een tijdje spoorloos en lagen waarschijnlijk ergens in de berm in hun eigen kots te wachten tot ze weer iets nuchterder werden. Qua kleding was ik in mn korte spijkerbroekje en hemdje ook echt een non in vergelijking met de echt bijna naakte meisjes en jongens die er rond zwalkten. Het viel me ook echt op dat er zoveel mensen met krukken, mitella's en verband liepen. Heb aan een paar dronken mensen gevraagd wat ze gedaan hadden en de meesten waren met tuben op de rivier te dronken geworden en daardoor domme dingen gedaan als in de rivier springen in een veel te ondiep stuk enzo. Besloot om nog wat te whatsappen, maar door het weinige slapen in de afgelopen 48 uur, was het voor mij tijd om vroeg naar bed te gaan!

De volgende ochtend was ik vroeg wakker en was het weer zo rustig als de vorige dag. Terwijl ik even wat zat te internetten in de woonkamer van het hostel, kwam er een Engels meisje half huilend naar me toe met de vraag of ze lelijk was. Ze had haar hand voor haar mond, waardoor ik haar gezicht niet goed zag, maar natuurlijk vertelde ik haar dat ze helemaal niet lelijk was. Toen haalde ze haar hand weg om haar tanden te laten zien. Haar voorste 2 tanden misten ieder diagonaal de helft. Oeps.. |/¯\| (Zo zagen haar 2 tanden er nu een beetje uit) Ze vertelde dat ze gisteren erg dronken was geworden en toen op straat gevallen was, maar meer wist ze eigenlijk niet meer.

Na dit gezien te hebben besloot ik San Yin te smsen dat ik hier weg wilde en de 1e bus naar Luang Prabang zou nemen. We spraken een plaats af waar we elkaar zouden zien. De bus was snel geboekt, om 9 uur zouden we vertrekken! Snel even haasten om nog wat te ontbijten, maar pas rond 11 uur beacht de man van het hostel dat het tijd was om te gaan. Hup, grote rugzak op het stuur van de scooter, ik achterop met mn schoudertas en vol gas over de snelweg die af en toe geasfalteerd is, maar soms gewoon stopt en er een opgedroogd zand/modderstuk overblijft vol diepe kuilen. Pff.. Avontuur! En dat in jurkje en helmloos. Niet slim!

We stopten ineens ergens langs de weg bij een baksteenmakerij, hier mocht ik eraf en zou de bus me oppikken. Deed net of ik het niet snapte zodat die man bij me zou blijven tot die bus er ook echt daadwerkelijk was. Hij trapte erin en zorgde dat m'n tas onderin zat en ik ook de bus in was! Het busmannetje kwam erachter dat er geen stoel meer vrij was in deze super VIPbus (Wat echt een gammelstadsbusje was in vergelijking met het vervoer in Maleisië) Hier, een kussentje, ga maar achterin in het gangpad zitten. Ik was helemaal klaar met die onzin, en voelde mezelf boos worden. Ik had in verhouding echt wel veel geld betaald voor die bus, het zou zeker 6 uur duren en dat op een weg die er af en toe niet meer is. Dus gelijk weer naar voren gelopen en tegen dat mannetje en de chauffeur gezegd dat ik daar niet ging zitten. Deden zij natuurlijk of ze mij niet begrepen, maar hé, dat was mijn truc, dus kom maar met een oplossing, desnoods bestuur ik die bus wel, als ik dan tenminste gewoon kan zitten en naar buiten kan kijken. Toen mocht ik heel lief van de chauffeur op zijn bedje liggen wat achter zijn stoel was. Hier kon ik ook zitten als ik een beetje voorover boog. 1e klas uitzicht en een ligplaats, ideaal! Mij hoorde je niet meer klagen toen ik afwisselend sliep en lekker naar buiten keek.

Maar dan zijn er altijd de Chinezen nog.. Again! (Luangprabang)

Ik had San Yin al gesmst dat ik een stuk later zou zijn en hem wel even zou bellen als ik er bijna zou zijn. Ongelukkig genoeg heeft hij dat smsje niet ontvangen en heeft hij uren langs de weg gezeten totdat ik er zou zijn. Echt superlief, maar baalde dat hij niks leuks kon doen die dag. Ik was echt superblij om hem te zien, ik had nou niet bepaald de leukste dagen achter de rug en had me echt wel een beetje alleen gevoeld af en toe. Hij en Nina, een Zweedse vrouw hadden heel lief een kamer in een hostel voor me geboekt, wat erg fijn was, omdat alles wat ook maar een beetje goedkoop was helemaal vol zat! We hebben een paar erg leuke dagen en avonden gehad met zijn 4en (ook nog met een Engelse man), goede gesprekken gehad boven onze Beerlao halve liter biertjes, lekker gegeten en over de Mekong gevaren naar heeeele bijzondere grotten (nee, echt, stelde niks voor, zonde van je tijd, maar wel gelachen om alle mensen die deden alsof ze het wel super bijzonder vonden) Op mijn 1na laatste dag trok Nina verder, Collin de Engelsman was 2 dagen eerder al weggegaan en San Yin was ziek voor de 2e dag. Ik wilde graag naar de olifanten en dit was toch wel m'n laatste kans in Laos. Eerst ging de tour langs ‘Whiskey village' waar ze originele Laosiaanse whiskey brouwen met reptiepen of andere rare beesten erin. Hadden we na 5 minuten ook wel gezien, maar het busje zou pas over een half uur komen om ons weer op te halen. Ik was daar met 2 leuke Australische zusjes, waarmee ik ook op de olifant ging rijden toen we eindelijk weer opgehaald werden! Het olifantenkampje was superklein, er waren 2 olifanten die gewoon vrij rondliepen, ze hadden 2 hotelkamers gebouwd zodat ze ook een 2 of 3 daags olifantenprogramma aan konden bieden en toen baaldeik echt heel erg dat ik hier de volgende ochtend al weer weg moest. Het was er echt supermooi en rustig aan de rivier. De Mahout (Olifantentrainers) gingen echt op een hele leuke manier met de olifanten en met ons om en er kwamen maar 2 groepen (groepjes) toeristen per dag. Ik was erg blij dat ik voor het volledige programma had gekozen, waarbij we naast een uurtje rijden (1 op zijn nek en 2 op het bankje op zijn rug, onderling afgewisseld) ook de Mahout training deden, waar we leerden olifantentrainers te worden! (Helaas geen diploma meegekregen, dus weet niet of ik het als geldige cursus op mijn cv kan zetten) Deze training hield in dat we de olifanten gingen wassen in de rivier en de trainers de olifanten opjaagden ons nat te spuiten en onder water te gaan zodat wij ook nat werden, ons uitdaagden op zijn rug of hoofd te gaan staan en de olifant daarna een trucje te laten doen om ons er weer af te gooien. Ondanks dat het water echt ijskoud was, heb ik het erg naar m'n zin gehad! Superleuk om die band tussen de Mahout en de olifant te zien.

Van Laos naar Bangkok

Die avond was het ook tijd om afscheid te nemen van San Yin, hij besloot om ondaks dat hij ziek was toch verder naar het noorden te reizen om de Gibbon Experience te gaan doen, die ook hoog op mijn verlanglijstje staat! De volgende ochtend na m'n laatste heerlijke stokbroodje (deze met La Vache Qui Rit hahaha!) na het opnemen van nog eens 50 USD (want je weet maar nooit hoe duur een Thais visum is) naar het vliegveld gegaan om met Bangkok Airways ('the bouquet airline of Asia', klinkt superchique, maar was het helaas helemaal niet) naar Bangkok te vliegen! Hier zou ik een uurtje na Timo aankomen, dus ideaal! Helaas had Timo door vertraging zijn aansluiting gemist en zou nu 2 uurtjes later komen, waardoor ik een uurtje moest wachten op het vliegveld. Geen probleem! We hadden afgesproken elkaar na de schuifdeuren te ontmoeten, maar toen ik door de immigratie was en ook mn backpack had, zag ik dat ze 3 verschillende uitgangen hadden vanaf de bagagebandenhal. Hmm.. Welke zou Timo kiezen? Ik besloot slimmer te zijn en zag op het bord dat de vlucht vanuit Hong Kong van 13.25 uur bij bagageband 18 moest zijn. Ik had een superstrategische plek uitgekozen waarvandaan ik zowel de hele band (dus alle bagage), het looppad vanuit de immigratie (dus Timo), het deurtje waar je uit komt als er iets niet helemaal goed is gegaan bij de immigratie (kleine kans Timo), de overbagagebalie (toch voor de zekerheid) en het pad vanf de bagageband naar de uitgang kon zien (voor als het hiervoor fout was gegaan bij me). Toegegeven, dit koste me vrij veel kijk-energie, maar hield me goed bezig. Timo was helaas nog nergens te bekennen net zoals zijn backpack. De woorden ‘last bag' verschenen en nog steeds geen Timo of tas. Terug naar de immigratie gelopen en met een schuin oog naar het tv scherm gekeken waar de vermeldingen van bagagebanden stonden. Ow, KAK! 13.26 uur een andere vlucht vanuit Hong Kong! Daar hadden heel veel mensen hun koffers al dus ik besloot naar de dichtstbijzijnde uitgang te lopen. Loop ik ineens naast Timo haha! Dat was wel even een vreemd moment. Was ik zó zelfstandig en op mezelf geweest de afgelopen maand, staat hier je lieve MAN ineens weer voor je en kun je eindelijk weer lekker knuffelen. En emotioneel wrak dat ik ben, was ik natuurlijk weer degene die aan het huilen was.. Lekker samen de taxi genomen naar ons extra luxe hotel!

Glimlach: Is m'n paradijs-lach geworden!

Tranen: Onverwachts had ik ze eventjes op het vliegveld toen ik Timo eindelijk weer kon knuffelen :)

Leuke mensen ontmoet: Ja!

Bijna dood ervaring: Busreizen in Laos over de superslechte wegen en achterop de scooter naar de bus. Pff..

Dit was m'n laatste verslagje alweer van m'n reis alleen, nu lekker samen met Timo verder!