Jaloers geworden door alle reisverhalen van Helen, had ik erg veel zin om haar kant op te komen.. En natuurlijk ook om haar weer lekker te kunnen knuffelen, het was tenslotte een maand geleden.

Nog voordat ik van huis vertrok, kreeg ik al een sms van Cathay dat de vlucht 45 minuten vertraagd zou zijn. Ik was dus ruim op tijd op het vliegveld, ondanks dat ik de eerste tram mistte (was dat 2 jaar geleden niet ook al zo?). Bij de gate bleek het vliegtuig nóg meer vertraging te hebben, dus ik kon mijn overstap in Honk Kong nu helemaal vergeten (had 1 uur de tijd). Gelukkig ging er 2,5 uur later nog een vlucht naar Bangkok, dus ik zou niet veel later dan Helen aankomen. Tja, en zoals altijd is vliegen saai... Ik kan niet slapen in een vliegtuig (ook al heb ik al heel veel geoefend), maar er waren voldoende films om mezelf bezig te houden.
Per sms hadden we afgesproken om elkaar in de aankomsthal te zien, dus toen m'n rugtas van de band kwam, kon het niet lang meer duren. Maar het duurde zelfs nog korter, want toen ik m'n tas op m'n rug had en me omdraaide, liep Helen daar ineens achter me. En dat is best gek als je elkaar daar niet verwacht, maar wel erg leuk! En geknuffeld dat we hebben! De eerste was van mij, maar de volgende 23 waren van andere mensen die allemaal tegen me hadden gezegd: 'geef je Helen een knuffel van me als je haar weer ziet?'. Daarna met de taxi naar het hotel gegaan: Shanghai Mansion in Chinatown. Luxe dat het was! Bed, bad, loungebank, binnentuin... alles er op en eraan. De verdere reis zou dit niet meer kunnen, maar voor Helen was het wel lekker na een eerste maand met rumoerige slaapzalen en koude douches.

De eerste dag in Bangkok hebben we lekker uitgeslapen en een wandeling gemaakt in en rond Chinatown. Wat een warmte en wat een drukte! We keken onze ogen uit. Rondrazende tuk-tuks, gouden budha's en hele rijen met winkeltjes die per straat hetzelfde verkochten: de ene straat alleen maar kleding, de volgende alleen groente en die daarna alleen schoenen (af te nemen per 6 paar!). 's Avonds besloot Helen dat ze het eindelijk maar eens moest gaan proberen nadat ze zich al jaren afvroeg hoe het zou staan: we hebben haar haar donker geverfd! Wat een ander gezicht zeg. Ze valt nu minder op straat op, dus het is even wat beter opletten als ze wegloopt. Maar donkere krullen zijn eigenlijk net zo mooi als blonde!

De volgende dag zijn we redelijk op tijd opgestaan en hebben we de boot over de rivier genomen naar het grand palace, waarna we doorgelopen zijn naar Khao San Road, dé toeristenstraat in Bangkok. Het was nu nog redelijk rustig, maar 's nachts barst het leven hier los. We zijn echter na het avondeten met een tuk-tuk terug gegaan naar het hotel (inmiddels een veel goedkopere, even verderop in de straat) omdat we de volgende dag weer vroeg op moesten voor de bus naar Koh Chang. Hierover volgende keer meer!

ps. Ja, het klopt... we lopen bijna een maand achter. Maar komende week komen de rest van de verhalen!