Toen we in oktober vorig jaar onze tickets hadden geboekt, vroeg Helen meteen aan haar ouders of ze ook in Azië langs wilden komen. Tom (haar vader) vond het te ver vliegen, maar Milou (haar zus) en Carineke (haar moeder) vonden het een goed plan. De 24e zouden ze aankomen op Bali, dus wij moesten zorgen dat wij daar ook op tijd waren. De 21 zijn we met een bus vanaf Lake Toba terug gereden naar Medan, waar we na andermaal een overnachting bij JJ's Guesthouse de 22e met het vliegtuig via Jakarta naar Bali zijn gevlogen. Nu waren we in ieder geval op tijd op Bali en konden we alvast gaan rondkijken wat we allemaal konden gaan doen. We waren naar Sanur gegaan omdat daar alle kitesurf-scholen zitten, maar het waaide nauwelijks dus dat zat er niet in. En de beste golven waren aan de andere kant van het eiland te vinden, dus surfen werd ‘m ook niet. Dan maar een beetje rondwadelen in het stadje en genieten van het mooie weer.

Met Milou en Carineke zouden we een rondreis maken die de 24e om 11:45 vanaf het vliegveld startte. Dit werd (uiteraard) wat later want het was erg druk bij de douane, maar na 1,5 uur wachten mochten onze gasten (want zo voelde het wel een beetje) eindelijk voet zetten op Balinese bodem, en werden we door een privé-taxi naar Ubud gebracht. Het hotel waar we mochten overnachten was er eentje uit de categorie ‘luxe', dus we hoefden niet zelf onze tassen en koffers naar onze kamers te brengen; dat werd allemaal voor je gedaan (best grappig om die bellboys te zien worstelen met mijn rugtas van bijna 20 kilo). Ook was er een mooi zwembad aanwezig waar we snel een duik in hebben genomen.

De volgende dag was een dag om bij te komen en zijn we de stad ingegaan: van 11 tot 5 hebben we rondgelopen en we hebben bijna niks gekocht; de tassen zaten tenslotte al vol genoeg. De dag daarop was de eerste ‘activity': een rondrit langs de rijstvelden en een bezoek aan een typische Balinees dorpje en een tempel. Na een lunch met uitzicht op rijstterrassen (hier was een stuk van de film ‘Eat, Pray, Love' opgenomen) keerden we weer huiswaarts om de rest van de dag weer lekker in het zwembad te liggen.

De tweede stop van de rondreis was in Tirta Ganggah, oftewel het waterpaleis. Dus 's ochtends weer op tijd op voor een rit van 3 uur naar het oosten van Bali en na de lunch een rondleiding door de tuinen van het paleis (het paleis zelf wordt nog bewoond door één van de vele koninklijke families van Bali, en de tuinen waren 80 jaar geleden door de zittende koning zelf ontworpen; hij was naast koning ook nog architect). Na een kort autoritje hebben we een ander paleis bezocht, en nog een tuin die door dezelfde koning ontworpen was. Onze gids deze middag was erg aardig en legde ons ook het een-en-ander uit over de Balineese cultuur. Zo is het voor mannen en vrouwen gebruikelijk om vóór hun 22e te trouwen, waarna binnen een jaar de eerste kinderen dienen te volgen. Dit verklaarde ook waarom er na de vraag: ‘Zijn jullie getrouwd?' altijd gelijk de vraag: ‘Hebben jullie kinderen?' volgde. Na dit cultureel middagje, konden we weer lekker uitrusten bij een zwembad.

3e stop: Lovina. In plaats van de gevreesde 4 uur in een auto (zoals men de vorige dag zei) waren het maar 2 uur, dus konden we al aan het begin van de middag plaatsnemen... aan/in het zwembad (het voordeel van iets luxer reizen: overal een schoon en netjes onderhouden zwembad). In Lovina zouden we de 3e dag een dolfijnentocht gaan maken, dus konden we nog mooi een dagje lekker relaxen aan het zwembad; verder heeft Lovina zelf niet veel te bieden. Voor de tocht moesten we om 6 uur 's ochtends op het strand verzamelen en gingen we met bootjes op zoek naar een groep dolfijnen die elke dag langs zouden moeten zwemmen. We waren niet de enige; er voeren wel 30 bootjes met ons mee. De dolfijnen werden al snel gespot, en de achtervolging werd ingezet. Het was een groep van rond de 40 dolfijnen, waarvan de kleinste zich soms flink uitsloofden: de ene dubbele schroef na de andere en soms zelfs een salto. Dit alles gevolgde door 30 bootjes, ik voelde me bijna schuldig voor het verstoren van hun rust! Ze doken dan ook vaak onder waarna ze een eind verderop weer bovenkwamen en 30 bootjes weer in beweging kwamen.

Om 8 uur stonden we weer op het strand en konden we lekker gaan ontbijten. Een dag duurt dan nog best lang, maar gelukkig was het nog mooi weer en lag het zwembad er weer goed bij! Tegen de middag ging het regenen, wat hier op Bali betekent dat je snel naar binnen moet, anders ben je binnen 3 minuten doorweekt. Maar zelfs binnen konden we ons prima vermaken; op televisie konden we kijken naar BVN. Best leuk om weer een keer Nederlandse televisie te zien, en Helen hoefde WIDM niet te missen.

Via een paar locals hadden we geregeld dat we de volgende dag door hen achter op een scooter naar een Boeddhistisch-Hindoeïstische tempel gebracht werden. Na een korte bezichtiging (achter de tempel stond een kleine versie van de Burubudur, erg mooi om te zien) ging de tocht verder naar de hot springs. Geen verfrissende duik hier, maar erg warm water, en vooral de massagedouche die van 3 meter hoog op je schouders kletterde was erg lekker.
Dag 9 van de rondreis bracht ons terug naar Sanur. Hier stonden geen activiteiten meer gepland, maar konden we zelf het stadje verkennen en zijn we gaan lunchen bij Kamilfo, een restaurantje van 2 Belgen. Hier hebben we de lekkerste kroketten ooit op; geen import, maar vers bereid: ik wist niet dat kroketten zó lekker konden zijn. Hiervoor zouden we later nog een keer terugkomen.

Inmiddels was het ook een beetje gaan waaien en konden we eindelijk een poging wagen om te gaan kite-surfen. Nadat we allebei in het water waren geweest voor een sessie ‘body-draggen', was het de beurt aan Timo om het met een board onder zijn voeten te gaan proberen. De wind viel echter helemaal weg, en de kite uit de lucht: einde les. Het was nu wachten tot er weer wind kwam, maar de vooruitzichten waren niet al te best want zeker tot het eind van de week bleef het windstil. Ter compensatie zijn we met een SUP-board de zee op gegaan. Op ongeveer 500meter uit de kust ligt een rif waar hele mooie golven van 1 meter hoog stonden, en we hebben ons hier nog even goed kunnen vermaken.

Het weer in Sanur was (relatief gezien) niet al te best, want er viel veel regen. We hebben verschillende keren hard moeten rennen om niet helemaal doorweekt te worden, maar het werd nooit echt koud (20 graden voelt inmiddels al behoorlijk koud aan!). Gelukkig hadden we ook hier BVN op tv, en zodra het droog werd konden we weer naar buiten. Helen had een paar dagen geleden een stukje van haar kies gebroken, maar gelukkig hadden we in de buurt van Sanur een tandarts (of dokter gigi) gevonden met goede verhalen op internet. Gebruik gemaakt van onze luxe positie en het hotel laten bellen om een afspraak te maken. Aangekomen bij de tandarts bleek de afspraak niet doorgekomen te zijn, maar konden we over 1,5-2 uur wel geholpen worden. Van de nood een deugd gemaakt en lekker door het winkelcentrum gelopen. Nadat Timo kwijlend door de Apple store had mogen lopen, was het nu Helens beurt een winkel te kiezen; dit werd de spelletjeshal! Hier hebben we ons een uur goed vermaakt voor 3 euro met airhockey, basketballen en autoracen en hadden we zelfs genoeg punten verzameld om 93 knikkers mee te kunnen kopen! Dat natuurlijk niet gedaan, maar het kón!
Daarna bij de tandarts snel en perfect geholpen door een aardige vrouwelijke tandarts die erg goed Engels sprak.

De 6e zat het er al weer op voor Milou en Carineke, en in zekere zin ook een beetje voor ons: Afgelopen anderhalve week hoefden we ons geen zorgen te maken over waar we de volgende nacht zouden slapen en hoe we daar zouden komen, dit was allemaal netjes geregeld. We moesten dus weer even achter internet kruipen om de verschillende mogelijkheden uit te zoeken: gingen we op surfkamp (veel surfles voor veel geld) of zochten we zelf onderdak en surfles. Het werd het tweede, en daarvoor gingen we naar Legian: een plaatsje aan de andere kant van Bali, net boven het toeristische Kuta.

Na nog een lekker lunch bij Kamilfo was het tijd om naar het vliegveld te gaan en Milou en Carineke uit te zwaaien en de taxi richting Legian te nemen.